11 listopada obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości, dzień w którym Polska wróciła na mapy Europy.

Po 123 latach dzięki wytrwałości, ofiarności i patriotyzmowi naszych przodków Polska odzyskała niepodległość. Tradycje, poczucie tożsamości, język, kultura pozwoliły nam przetrwać jako naród, wbrew usilnym staraniom zaborców. Dziś świętujemy naszą polskość: wywieszamy flagi, przypinamy kotyliony, śpiewamy hymn, oddając tym samym hołd naszym poprzednikom walczącym o niepodległość.

I wojna światowa zachwiała dotychczasowym porządkiem Europy – zaborcy Polski stanęli naprzeciwko siebie, co niosło ze sobą nadzieję dla odzyskanie naszej suwerenności. Ważne wydarzenie miało miejsce 5 listopada 1916 roku  – w Pszczynie władze niemieckie i austro-węgierskie wydały proklamację dotyczącą odrodzenia państwa polskiego. _„Przejęci niezłomną ufnością w ostateczne zwycięstwo ich broni i życzeniem powodowani, by ziemie polskie, przez waleczne ich wojska ciężkimi ofiarami panowaniu rosyjskiemu wydarte, do szczęśliwej wywieść przyszłości, Jego Cesarska i Królewska Mość, Cesarz Austrii i Apostolski Król Węgier oraz Jego Cesarska Mość, Cesarz Niemiecki, ułożyli się, by z ziem tych utworzyć państwo samodzielne z dziedziczną monarchią i konstytucyjnym ustrojem”_ – głosiła odezwa.

Akt 5 listopada nie określał granic państwa, nie poruszał kwestii powołania rządu polskiego. Sprawa polska pojawiła się jednak w światowej dyskusji, co pozwoliło na dalsze działania.

Wybitny pianista i kompozytor, Ignacy Paderewski zbierał środki na ofiary wojny na ziemiach polskich. Namawiał zachodnich polityków do wsparcia sprawy polskiej. Podczas konferencji pokojowej w Paryżu Roman Dmowski wygłosił pięciogodzinną mowę, w której argumentował potrzebę odbudowy państwa polskiego. „Stworzenie niepodległego państwa polskiego na terytoriach zamieszkanych przez ludność bezsprzecznie polską, z wolnym dostępem do morza, niepodległością polityczną, gospodarczą. Integralność terytoriów tego państwa ma być zagwarantowana przez konwencję międzynarodową” – to z kolei słowa, które wypowiedział w styczniu 1918 roku Prezydent Stanów Zjednoczonych Woodrow Wilson, zwracając się do Kongresu.

Przypieczętowaniem zabiegów dyplomatycznych było podpisanie traktatu wersalskiego, co miało miejsce 28 czerwca 1919 roku. Jednym z postanowień układu było przyznanie Polsce większości ziem zaboru pruskiego oraz przeprowadzenie plebiscytów na Warmii, Mazurach i Górnym Śląsku.

Zanim jednak podpisano traktat wersalski, państwa uczestniczące w wojnie były wyczerpane. Doszło do rozpadu Austro-Węgier. Polacy przystąpili do rozbrajania okupantów i tworzenia niezależnych instytucji państwowych. Uwolniony z twierdzy w Magdeburgu został Józef Piłsudski, który przyjechał do Warszawy. Przejął władzę z rąk Rady Regencyjnej, przyjął funkcję Naczelnika Państwa. Zaczęła się odbudowa państwa polskiego, proces jednoczenia terenów II Rzeczpospolitej.

Początkowo obchody upamiętniające datę 11 listopada miały charakter wojskowy i odbywały się w pierwszą niedzielę po tym dniu. Formalnie w 1926 roku datę tę uznano za dzień odzyskania niepodległości. W 1937 i 1938 roku 11 listopada obchodzono w charakterze święta państwowego. Po II wojnie światowej święto zostało zniesione. Święto Niepodległości zostało przywrócone przez Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ustawą z 15 lutego 1989 r. pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”.