
Wisława Szymborska twierdziła, że „Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła”. Zapraszamy do wspólnej przygody czytelniczej w ramach cyklu „poczytasz-polubisz”.
Staranie o dobre życie, w dobrym zdrowiu i poczuciu zadowolenia jest wpisane w ludzką kondycję. Pragniemy dobrostanu i szukamy sprawdzonych sposobów, by dbać o siebie i naszych bliskich. Pytania, jak zapewnić sobie długie i szczęśliwe lata nabierają szczególnego znaczenia po pandemii, kiedy wielu z nas doświadczyło choroby, a niektórzy też stracili najbliższych.
Z pomocą przychodzi Dan Buettner i jego 9 lekcji długowieczności.
Książka „Niebieskie strefy” to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą cieszyć się życiem. Tym bardziej, że jest ona efektem pewnego naukowego projektu. Jego inicjatorzy zadali sobie kilka prostych pytań: czym jest starzenie się? Jaka jest średnia długość życia mieszkańców krajów zachodnich? Co wpływa na jego wydłużenie? Wytypowano miejsca, gdzie mieszka najwięcej osób w wieku około 100 lat i zbadano, jakie są ich zwyczaje. Przyglądano się ich codziennym czynnościom, diecie, aktywności fizycznej, więziom rodzinnym i społecznym.
Strefy długowieczności wzięte pod lupę badaczy to: Sardynia, Okinawa, miejscowość Loma Linda w południowej Kalifornii, Kostaryka, wyspa Ikaria. Nazwano je niebieskimi strefami.
Kolejne rozdziały książki są opowieściami z pogranicza reportażu z podróży oraz poradnika zdrowotnego. Autor bardzo wnikliwie przyglądał się uwarunkowaniom geograficznym i klimatycznym tych miejsc. Można odnieść wrażenie, że poszukiwał czegoś na kształt eliksiru długowieczności, możliwego do odtworzenia w konkretnej recepturze, pigułki zapewniającej długowieczność.
Podczas lektury podróżujemy w większości po wyspach, przysłuchujemy się rozmowom z głównymi bohaterami, podpatrujemy jakie są ich codzienne rytuały i zwyczaje. Za każdym razem trudno oprzeć się wrażeniu, że oto trafiamy do oazy spokoju i równowagi.
Każdy rozdział kończy się zestawem wskazań wspomagających długowieczność. Od japońskich stulatków z Okinawy dostajemy takie lekcje:
Kostarykanie natomiast z polecają takie zasady:
Pojawiają się określenia wymagające być może wyjaśnienia: ikigai, plan de vida. To ni mniej ni więcej, a poczucie celu, powód, dla którego chcemy żyć i dbać o siebie, przyczyna, dla której „chce nam się chcieć”. Jak zachować dobrą kondycję zdrowotną, psychiczną oraz umysłową i cieszyć się życiem – stwórzcie swój własny przepis po przeczytaniu „Niebieskich stref”. Dobrze jest dobrze żyć. Skorzystajmy z rad tych, którym się to udaje. Twórzmy własne niebieskie strefy.
Książka dostępna w zasobach Książnicy Pruszkowskiej w wersji papierowej oraz cyfrowej na dostępnych platformach czytelniczych.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie