Polskie Radio ma już 90 lat

Prezydent Bronisław Komorowski

Uroczystym spotkaniem starych pracowników oraz okolicznościowym seminarium z udziałem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego rozpoczęły się obchody 90-lecia Polskiego Radia.

Wprawdzie pierwszy sygnał w eter warszawski popłynał z początkiem lutego 1925 r. ze stacji eksperymentalnej i prywatnej zlokalizowanej na Mokotowie, to kilka miesięcy potem rozpoczęto stałe i regularne audycje już spółki . Pierwszym dyrektorem, wielkim organizatorem – człowiekiem z wizją w tych ciężkich czasach gospodarczych – był Zygmunt Jaxa Chamiec. I to jemu poświęcono tablicę pamiątkową w korytarzu obok Sali Konferencyjnej jego imienia (pięknie odrestaurowanej) odsłoniętej przez Prezydenta Bronisława Komorowskiego w towarzystwie: Prezesa Zarządu i Redaktora naczelnego PR Andrzeja Siezieniewskiego, członków Zarządu PR Jolanty Wiśniewskiej i Henryka Cicheckiego oraz wnuka dyr. Chamca – Andrew Tarnowskiego. Usłyszeliśmy pierwszy oryginalny sygnał wywoławczy stacji, Krzysztof Gosztyła podniosłym głosem odczytał Akt Koncesyjny (zaiste: prosty, krótki i zwięzły) Polskiego Radia z dnia 18 sierpnia 1925 r. a Karol Radziwonowicz zagrał Nokturn cis-moll Fryderyka Chopina – tak nie odłącznie związany z historią rozgłośni. Były wystąpienia okazjonalne, w tym Prezydenta z bon-mottem: - jeśli kogoś pytamy, to pytamy co słychać? A nie – co widać. Była 9 min. prezentacja filmowa historycznych zdjęć. Na koniec tej części prezes PKO BP Zbigniew Jagiełło przekazał na rzecz rozgłośni wspaniały dar – komplet zbiorów muzycznych redaktora Jana Webera ( w tym kilkanaście tysięcy płyt/nagrań). W części III obok dwu kolaży dźwiękowych materiałów archiwalnych z lat 1925 – 1945 oraz 1945 – 2012 nastąpiły właściwe referaty seminarium. Były prezes PR Ryszard Miazek mówił o przeszłości naszego radia, latach pionierskich i radiu jako instytucji kultury. Zważmy – w owych latach olbrzymia rzesza Polaków była niepiśmienna i sygnał radia jaki do niej docierał miał olbrzymie znaczenie edukacyjne. I na tym polu oświatowym, doradczym - radio polskie miało olbrzymie osiągnięcia, szły one na równi z dynamicznym rozwojem instytucji – pokryciem sygnałem i dwoma programami znacznego obszaru Rzeczypospolitej. Także przemianom – od radia Rzeczypospolitej drugiej i pół do współczesnego radia publicznego – poświecił swój wykład prof. dr hab. Janusz Adamowski (przewodniczący rady nadzorczej radia), natomiast Jan Dworak, przewodniczący KRRiT, mówił o przyszłości i miejscu Polskiego Radia w społeczeństwie informacyjnym. W ostatniej, czwartej części seminarium, głos jeszcze raz zabrał Krzysztof Gosztyła czytając fragmenty wierszy Norwida i jeszcze raz usłyszeliśmy Karola Radziwonowicza grającego Chopina – Mazurek B-dur op.7 i Etiudę c-moll op.10. Goście opuszczający gościnne progi siedziby PR na Malczewskiego otrzymali m.in. dwie wspaniale książki: „POLSKIE RADIO NA KRESACH WSCHODNICH RZECZYPOSPOLITEJ” oraz „POLSKIE RADIO W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ”. Wrócimy do nich szerzej wkrótce.