Szpitale psychiatryczne idą pod lód

Szpital w Tworkach

Mazowieckie szpitale psychiatryczne idą pod lód – to wnioski z ostatniego posiedzenia Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej mazowieckiego Sejmiku.

· Procedury psychiatryczne są wyceniane przez NFZ o ponad 20 proc. poniżej realnych kosztów

· Przed pandemią szpitale z Mazowsza ratowały się nadwykonaniami – więcej pacjentów, to niższa jakość, ale przynajmniej starczało pieniędzy

· Zamknięcia oddziałów przez pandemię sprawiły, że wykonanie większej ilości procedur niż w kontrakcie nie było możliwe, w związku z tym powstało zadłużenie

· Jednak NFZ zamiast pomóc, to jeszcze chce karać szpitale, które ze względu na covidowe zalecenia nie dały rady wykonać wszystkich zakontraktowanych procedur.

· Jeśli podejście NFZ się nie zmieni, bankructwo mazowieckich szpitali psychiatrycznych będzie realne

To, co podejrzewali  dyrektorzy, 14 czerwca 2021 r. w wywiadzie dla Dziennika Gazety Prawnej przyznał sam szef NFZ. Według niego, szpitalom które nie miały możliwości wykonać wszystkich procedur nie należą się środki. Co samo w sobie jest niezrozumiałe, ponieważ nawet nie przyjmujący pacjentów szpital ma koszty w postaci pensji, opłat, czy innych stałych wydatków.

Kwoty te, są bardzo duże, dla przykładu:

W Polsce, jak szacują dyrektorzy placówek świadczenia psychiatryczne są wyceniane przez NFZ co najmniej 20% zbyt nisko. W sytuacji niecovidowej przed pandemią, te szpitale, które potrafiły się zbilansować ratowały finanse szpitala m.in. nadwykonaniami. Odbywało się w prawdzie kosztem jakości leczenia, bo wiadomo, że na bardziej zatłoczonych oddziałach trudniej o najwyższą jakość leczenia.

Pandemia spowodowała jednak, że szpitale straciły możliwość realizowania nadwykonań, ale również straciły możliwość działania części oddziałów psychiatrycznych, które to w skutek decyzji sanepidu czy decyzji wojewody mazowieckiego były zamykane. To jednak nie powodowało, że ustawały koszty ich funkcjonowania. Pensje pracowników, opłaty za już zakontraktowane usługi, leki etc. –  elementy składające się na koszty utrzymania szpitali wciąż miały miejsce i musiały być ponoszone. Na ten cel wydatkowano zaliczki pozyskiwane przez szpitale z Narodowego Funduszu Zdrowia w ramach kontraktów nad opiekę psychiatryczną. NFZ oświadczył, że te zaległe, niewykonane z uwagi na zamknięcie oddziałów świadczenia za rok 2020 i 2021 muszą być przez szpitale wykonane. W przeciwnym razie będzie wdrożona procedura egzekucyjna, która to z windykuje ze szpitali te kwoty. Kwoty są niebagatelne.

Egzekucja tych środków to oczywisty koniec psychiatrii w regionie. Szpitale i tak już są w bardzo trudnej sytuacji całkowicie stracą płynność finansową. Ta sytuacja jest o tyle bulwersująca, że gdy spojrzymy na propozycję ministerstwa w zakresie centralizacji szpitali, widzimy że uzależnienie faktu odwołania czy zastąpienia dyrekcji placówki komisarzami „ze specjalnej rządowej agencji” ma być uzależnione od wyniku finansowego. Tym samym, gdy połączymy w jednym miejscu fakt dochodzenia przez NFZ tych niewykonanych kontraktów, które nie mogły być wykonane z uwagi na COVID, a koszty funkcjonowania szpitali zostały poniesione. Z drugiej strony widzimy, że Szpitale w których to wynik finansowy będzie gorszy mogą być poddawane centralizacji w zarządzeniu przez rząd. Widzimy, że cała ta historia może nie  być przypadkowa i jest wymierzona w samorząd, który to zarządza większością szpitali psychiatrycznych w Polsce.